Fale akustyczne
Encyklopedia PWN
detektor
telekom.:
[łac.],
emisja
fiz. wysyłanie przez układ materialny promieniowania elektromagnetycznego, cząstek elementarnych (elektronów, protonów, neutronów), cząstek α i in. jąder atomowych, atomów, cząsteczek lub fal sprężystych (akustycznych, sejsmicznych i in.);
[łac. emissio ‘wypuszczanie’],
dzieło film., w którym obrazom (warstwie wizualnej) towarzyszy dźwięk (warstwa akustyczna) odtwarzany synchronicznie z nimi, z nośnika stanowiącego przeważnie integralną część kopii filmowej.
fonografia
utrwalanie przebiegów akustycznych w postaci tzw. ścieżek dźwiękowych na mechanicznych, magnetycznych lub optycznych nośnikach dźwięku (takich jak walce, taśmy, płyty itp.), umożliwiających ich wielokrotne odtwarzanie za pośrednictwem głośników;
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, gráphō ‘piszę’],
wytworzony przez silną falę ultradźwiękową wytrysk cieczy na granicy ciecz–powietrze powstający wtedy, gdy siły pochodzące od ciśnienia promieniowania akustycznego fali przewyższają siły napięcia powierzchniowego i siłę ciężkości działającą na ciecz;
urządzenie do wytwarzania fal sprężystych w zakresie częstotliwości od 16 kHz –109 Hz (ultradźwięki);
